21. marca… długo czekaliśmy na ten dzień i marzyliśmy, by wreszcie zakończyła się zima i zawitała ciepła, zielona wiosna. Dwa tygodnie wcześniej nawet ją prawie dostrzegliśmy w pierwszych ciepłych promieniach słońca, w śpiewie ptaków budzących nas co rano. I… klops – znów zrobiło się biało. Stare porzekadło mówi w marcu jak w garncu, więc biały krajobraz nie powinien nikogo dziwić.

W czwartek 21.03. planowaliśmy wziąć snopek słomy, barwną chusteczkę, ustroić kukłę – pannę Marzaneczkę i ponieść ją daleko ku wodzie – taki zwyczaj, kiedy zima odchodzi. I znów… klops. W związku z czwartkową aurą i kiepskim zdrówkiem naszych przedszkolaków, postanowiliśmy pożegnać zimę i powitać wiosnę w naszej sali. Od rana zrobiło się w niej zielono. Dzieciaki przyszły poubierane wiosennie, potem same kolorowały plakietki biedronek i motylków, które wkrótce znalazły się na papierowych opaskach na głowę. Po chwili drużyny wiosennych owadów przystąpiły do rywalizacji na wiosennym torze przeszkód. Potem wszyscy wysłuchali opowiadania Pani Tamary o zwyczajach związanych z pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny. Przy okazji przypomnieliśmy sobie, jakie są zwiastuny tej pory roku i zjedliśmy zielone małe co nie co, czyli ogórki i gruszki. Tak posileni zabraliśmy się do pracy w zespołach, by po chwili na arkuszach szarego papieru wyczarować Marzannę i Wiosnę.
Nasze zaangażowanie w wywoływaniu (z przykrością stwierdzamy – mało skuteczne) wiosny zostało nagrodzone słodkimi lizakami.
Fajny był ten pierwszy dzień wiosny w naszym przedszkolu… gdyby nie ten biały puch za oknem.